14 dagen & 7 landen
3180 KM op 12 dagen amper 1000 KM snelweg verdeeld over 2 dagen. Normaal zouden we 13 dagen onderweg geweest zijn en slechts 350 KM aan snelweg gespendeerd hebben. Maar door de slechte weersvoorspellingen hebben we de reis een dag ingekort
Voorbereiding
voor tips & tricks voor het voorbereiden van een motorvakantie kan je naar mijn vorige blog "voorbereidingen motorvakanties" kijken. ik heb geopteerd om alles goed voor te bereiden omdat ik veel te georganiseerd ben om gewoon te vertrekken en te zien waar ik aan kom.
De reden dat ik op mijn aller eerste motorvakantie ineens zover ga is omdat ik er half ben opgegroeid. Ik zat zo goed als elke vakantie in Kappl en herinner me nog goed dat we een verlengd weekend hadden en dat ons mama op skivakantie ging, maar 2 dagen vroeger al vertrok en wij niet mee mochten. Toen het zover was stond mijn valies ineens klaar, blijkbaar hadden ze gelogen zodat we het op school niet zouden vertellen en lagen er 2 ziektebriefjes op de tafel klaar om maandag op school af te geven. Al was dat plan niet zo doordacht aangezien ik & mijn broer maar 1 jaar scheelde en op dezelfde school zaten.
Niet enkel mijn verleden ligt in Oostenrijk, ook mijn grote held is daar. al van zolang ik mij kan herinneren stond ik samen met mijn grootvader in de keuken en diende ik het eten op. Op mijn 10 jaar ben ik voor het eerst dan ook 3 weken met hem mee geweest om er 's ochtends & 's avonds het eten te voorzien. Halverwege kwamen mijn moeder en broer dan langs om te kijken of ik het aankon en of ze me niet mee naar huis moest nemen. Mijn grootvader "Den Djo" zoals iedereen in Vorselaar & Oostenrijk hem kende is helaas overleden en deze reis is voor mij ook een afsluiter van dat hoofdstuk, eindelijk een echt afscheid van Vava Djo!
Deel 1: De heenreis
Dag 1: Een lange avond
Ik moest nog tot 17h werken in Brugge, ondertussen ging mijn Z650 nog op een laatste onderhoud. Rond 18h30 waren we "eindelijk" gepakt & gezakt en konden we vertrekken richting de ardennen. We zijn via de snelweg gegaan omdat we voor het donker op onze bestemming wilde zijn wat al een redelijke uitdaging was aangezien we minstens 2h30 moesten rijden als we geen pauze pakte of fille hadden. Onderwegen zijn we aan een tankstation terhoogte van Bergen gestopt om iets te eten. Op de parking stond een bergje die je kon op wandelen, je kon er aan een tafeltje eten en had er een schitterend uitzicht. Eens we in Magoster (gehucht Beffe-Rendeux) aankwamen en een 239 km achter de boeg hadden was het al donker aan het worden dus waren we maar net op tijd. Al een geluk stonden mijn neefjes & groot-ouders ons al op te wachten. Eens alle bagage binnen stonden & de moto's in de garage was het ook al donker, de missie was dus geslaagd, al scheelde het niet veel. We hebben dan nog lekker pannenkoeken gegeten die speciaal voor ons klaar stonden en zijn kort nadien ook in ons bed gedoken, want we hadden nog 2 lange dagen voor de boeg.
Dag 2: Zon, zee & bergen
Vanmorgen tot een uur of 7 geslapen en toen werden we wakker gemaakt omdat het ontbijt klaar stond (wat een luxe). Na een stevig ontbijt hebben we de valiezen terug gepakt en zijn rond 9h vertrokken richting onze 2de bestemming. Op naar Baden-Baden (Duitsland). We hebben in totaal 4 tussenstops gemaakt.
De eerste tussenstop was rond 12h aan een tankstation/shoppingcenter in Grevenmacher (Luxemburg). Hier hebben we ook ineens middagpauze gehouden en overlevingsrantsoen aangeschaft zodat we onderwegen konden stoppen waar we wilde om te eten en te drinken.
Na een dikke 2h te rijden vonden we rond 14h30 een kerkpleintje in Neunkirchen met een klein plekje schaduw waar een bankje stond. Hier hebben we een 'Noodstop' gehouden omdat we dringend nood hadden aan verkoeling doordat het super zonnig & 24°C was.
Na nog eens een dik uur rijden kwamen we een fantastissch weggetje tegen. een 12 tal km met enkele haarspeldbochten en vele leuke minder scherpe bochten waar we amper 3 tegenliggers hebben gepasseerd. De baan was heel goed onderhouden en in mijn ogen wel bergpas waardig. Op het einde van de route was een parking en aan de overkant van de straat een mooie rivier met een klein hutje waar je iets kon eten & drinken. Een super mooi zicht en ideaal voor een gezellige pauze. Hier hebben we nog enkele motards zien stoppen die de regio beter kende en hun zwemkledij onderaan hadden om in het water de verfrissing te zoeken. Rond 16h15 zijn we dan weer terug op de Kawa's gesprongen om de laatste 70 km te rijden.
Rond 18h30 en amper 6 km van de eindbestemming zagen we een groot MCDonald's bord staan en besloten we om toch nog een vierde tussenstop te maken. We hadden tenslotte al weer honger en wisten niet zeker of er iets in de buurt van onze slaapplaats was voorzien.
Om 19h20 zijn we dan eindelijk aan onze verblijfplaats aan de rand van Baden-Baden aangekomen en hadden we een dikke 353 km achter de rug. Ongeacht dat de uitbaatster eigenlijk enkel duits prate en zo goed als deen engels is de communicatie toch goed verlopen. we slaapte op de "gelijkvloers" maar moesten toch enkele trappen nemen om van de parking naar de inkom van de slaapvertrekken te geraken. Na alles naar de kamer gebracht te hebben zijn we in het hotel nog eentje gaan drinken, gedouched en gaan slapen want morgen wordt het nog een lange dag.
Dag 3: De laatste kilometers
Voor het ontbijt hadden we onze valiezen al gepakt en alles bij & op de motor geplaatst, zo konden we tegen 9h na een overheerlijk ontbijt direct onze vest aan doen en vertrekken naar de volgende bestemming.
De eerste stop van de dag was in Geislingen (Duitsland) rond 11h. om onze achterwerk een beetje rust te gunnen hebben we er snel wat eten & drinken gekocht en onze reis terug verder gezet.
2h later hadden we al 170 km achter de boeg en was het toch wel zeker lunchtijd. Aan een afgelegen rondpunt vonden we een bankje bij een soort kapelletje waar we op het gemak konden eten & drinken.
De derde pauze was op 100 km van de bestemming om rap te tanken, iets te drinken te pakken uit de automaat en terug aan te zetten. Het was een lange & leuke maar ook zeer vermoeiende rit. Rond 19h zijn we eindelijk aangekomen in Kappl waar we 6 nachten blijven. We werden er met open armen ontvangen in Haus Smiedsegg en mochten met de moto's op hun privé parking staan aangezien dit de enige was die overdekt was en niet vol kiezeltjes lag. Nadien zijn we in de Pizza Grill dat overigens ook het enige fastfood restaurant in de buurt is een lekkere schnitzel gaan eten en een wandeling gemaakt door het dorp.
deel 2: Kappl
Dag 4: Silvretta Alpenstrasse
Tijd om het pareltje van het dal (althans toch voor motor fanaten) te verkennen, De silvretta hochalpenstrasse (aka silvretta high alpine road)! een 22,3 km lange baan met maar liefst 34 haarspeldbochten die reikt van Galtür (1 725 m boven zeeniveau) tot Partenen (1 051 m boven zeeniveau). Een prachtige omgeving waar je grote heldere vijvers ziet tussen de bergen en vanuit sommige mini parkeerplaatsen prachtige foto's kunt maken van de omgeving en je motor, al moet je wel oppassen dat je geen koeien aanrijdt. Want die kunnen af en toe wel eens heel dichtbij komen. Je hebt er de de silvrettasee met restaurant waar je een mooi zicht hebt van een groot stuwmeer. Je kan er van op de dam toekijken met een mooie achtergrond van bergen en aan de andere kant van de dam bevindt zich een heus klimparcour voor de echte avonturiers onder ons. Normaal is de tol voor deze route te nemen €16,50/auto en €13,50/motor maar doordat wij bij ons verblijf gratis de silvretta all-inclusive kaart kregen moesten wij niets betalen.
Nadien zijn we naar het familie play-sport & water park geweest in See. Hier heb je een grote speelvijver die tot wel 4 m diep is en 6.000 vierkante meter en een kleine speelvijver van 0,4 m diep en 1.000 vierkante meter met een speelpark aan. Ook kun je er volleyballen, voetballen en tennissen. Een leuke plek om te relaxen op het gras of terras en om eens lekker te verfrissen in het water doordat het open is tot 19h is het ideaal om de dag mee af te sluiten na een hele dag in de hitte te zweten op de motor. Normaal kost dit €5,70/volwassenen, €4,60/kind tussen de 14 & 17 jaar & €3,50/kind van 5 tot 13 jaar maar doordat wij de silvretta all-inclusive kaart hebben was ook dit gratis voor ons.
Dag 5: Zammer Lochputz
Vandaag zijn we naar Zammer Lochputz geweest. Het is een van de oudste waterkracht centrales van tyrol dat vooral bekend staat om zijn mystieke kloof. Je wordt door diverse paden en tunnels naar de Lötzer waterval geleid. Bij de waterval zie je het hoofd van een stier & een nimf die er door de jaren heen verschenen zou zijn. De wandeling wordt afgesloten met een torentje waar je een film kunt bekijken over de stier & de nimf. Ik vond het zeker de moeite waard en je betaald er slechts €4,50/volwassenen €3,50/kind (vanaf 6 jaar) & €4/60+'er.
's avonds hebben we nog een kleine avondrit gedaan doorheen Kappl & See onze weg een beetje te vinden. Zo hebben we uiteindelijk toch nog een kleine 60 km gereden!
Dag 6: Dorpsfeest
HET GROTE DORPSFEEST, een van de grootste evenementen van het dorp. Iedereen kan gratis de kabelbaan nemen van beneden in het dorp naar de "skipiste" boven en daar zijn er de hele dag een tal van activiteiten te doen rond het Sunny Mountain restaurant. Je kan ook te voet naar boven, dat is normaal een wandeling van 1h30 tot 2h afhankelijk van hoe snel je wandelt. Deze hebben we geprobeerd, maar het 2de bordje zaten we al mis. We zijn via de rivier naar boven gewandeld wat heel steil en vermoeiend was om tot de conclusie te komen dat wanneer we eindelijk het juiste pad terug vonden we geblokkeerd werden door een grote muur/dam waar we niet over of rond konden. Doordat wij niet al te sportief zijn waren we uitgeput en hebben we besloten om toch maar terug naar beneden te gaan en de kabelbaan naar boven te nemen. Toen we boven aankwamen begon het licht te regenen en waren er door het slechte weer ook al mensen terug naar beneden gegaan. Na rap eens te kijken zagen we dat alles zo goed als in open lucht waas en hebben we besloten om ook maar terug naar onze slaapvertrekken te gaan. In de namiddag was het weer helemaal opgeklaard en zijn we net als de rest terug naar boven gegaan. Toen we terug boven aankwamen was het feest al in volle gang. De brandweer had een spel georganiseerd voor de kinderen, de ouders zaten op het terras naast het speelpark van het optreden te genieten en sommigen waren een wandeling gaan doen. We hebben er rond het meer gewandeld en genoten van de zon & de bergen en na wat van het concert mee te pikken zijn we verder gewandeld naar de mini boerderij om daar een kijkje te nemen. Nadien zijn we terug naar het dorp gegaan om ons klaar te maken om uit eten te gaan in Hotel post, voor mij persoonlijk een van de beste hotels in de buurt.
Dag 7: Over de grens & terug
Met de kabelbaan over de grens, dat stond er op de planning voor vandaag. Voor het kabelbaan station zijn er redelijk wat parkings voorzien. Maar toch was ik blij dat we met de moto waren want ondanks de grote parkeerplaatsen was een parkeerplekje zoeken toch nog een redelijke opdracht. De moto's geparkeerd, de motorkledij in de bakken met de helmen, de rugzak op de rug en we waren klaar voor een "motor vrij" dagje. De eerste kabelbaan was de silvrettabahn (24 pers/cabine). Onderweg hadden we een mooi zicht omdat we precies boven het dal zweefde. Doordat we over een berg moesten om aan de 2de bergtop te geraken was er een tussenstation voorzien waar je eventueel ook kon in & uit stappen om een wandeling te maken of de deadride uit te testen. Eens we aan het eindstation waren was het zicht zeker niet al te min. We moesten een klein stukje naar beneden wandelen om de flimjochbahn (8 pers/ cabine) te nemen en uit te komen aan de grens van Oostenrijk en zwitserland in de sneeuw. De grens stond er duidelijk aan gegeven al waren de borden wel serieus gemoderniseerd tegenover vroeger & stonden er nog aparte borden van Ischgl en Samnaun waar je leuke foto's kon nemen.
Eens de grens overgestoken namen we de Flimsattelbahn (4 pers/cabine) en dan zijn we een klein stukje omhoog gewandeld om de Alp Trider Sattelbahn (6 pers/cabine) te nemen om tot slot de grote Luftseilbahn (80 pers/cabine) te nemen naar Samnaun dorp. Van de lift tot aan het dorp was het nog een kleine wandeling van een 10 tal minuten. Eens je er aankomt kom je in een soort winkelstraat terecht waar je een 50 tal tolvrije winkels hebt, enkele goede restaurants of cafés en hotels natuurlijk. We hebben er eerst wat gedronken in een american-style bar en hebben nadien een parfumerie & drinkshop bezocht, voor de rest hebben we er wat rondgewandeld en zijn we terug naar de kabelbaan gegaan. (Wij zijn absoluut geen shoppers). Eens aangekomen bij de kabelbaan hebben we niet al te lang moeten wachten op de Luftseilbahn (80 pers/cabine) die slecht om het half uur vertrekt en hebben we de route omgekeerd gedaan om terug in Ischgl dorp te geraken. in de laatste lift hebben we nieuwe vrienden gemaakt. er zat een West-Vlaams koppel bij ons in de lift waarvan de man toevallig ook een motorrijder was. zij waren in deze streek terecht gekomen doordat hij er zelf vroeger gepaseert was met een motorvakantie met zijn Club. Stijn was ook nog een een motorcoach dus hebben we natuurlijk bijna heel de rit over motors gepraat. Rond 14h waren we al terug aan de moto's & hebben we besloten om met de moto's nog eens terug te gaan om wat verder in de straten te rijden (jha zo lui zijn we wel) en er nog iets te gaan drinken en een ijsje te gaan eten. De baan naar Samnaun was redelijk makkelijk ondanks dat we de tolweg hebben vermeden hebben we nog goed kunnen doorrijden en leuke bochten gezien. Rond 19h30 waren we pas terug aan café Hubertus waar we verbleven en we na toch een 155 km te hebben afgelegd in bed gekropen en een film opgezet om tot rust te komen.
Dag 8: Rozengarden Schlucht
De laatste dag in Kappl was weer aangebroken. We zijn rond een uur of 9 richting Imst vertrokken voor een mooie wandeling. Aan het begin van de rozengarden schlucht hebben we onze moto's naast de kerk in de schaduw kunnen plaatsen en hebben we de motorkledij weer in de bakken gestoken. Deze route is een mooie route door een kloof naar hoch-Imst, eentje die zeker te doen is met kinderen doordat er redelijk wat houtwerk en trappen zijn voorzien om veilig te kunnen wandelen en is dan ook nog eens volledig gratis. Eens je het zwaarste deel gepasseerd bent zijn er regelmatig banken voorzien om uit te rusten. Toen wij er doodmoe aan het rusten waren zagen we de kinderen die vlak achter ons waren vrolijk voorbij huppelen terwijl de ouders er doodvermoeid achterliepen om ze een beetje bij te houden.
Na een wandeling van ongeveer anderhalf uur waren we eindelijk boven aangekomen. We hebben ons middageten gegeten aan een mooie grote zwemvijver, daar was vroeger een goed restaurant maar dat was er helaas niet meer. We hebben ook de visjes een beetje eten gegeven die elkaar gewoon uit het water duwde in de hoop een kruimeltje mee te pikken, alsof ze in jaren niet meer gegeten hadden. Nadien zijn we op de alpine coaster geweest die blijkbaar de grootste van de wereld zou zijn. Doordat we niet wisten wat ons te wachten stond en de rugzakken niet mee mochten in de alpine coaster hadden we deze beneden achter gelaten. Toen we na een lange rit in de kabelbaan eindelijk boven aankwamen zagen we dat er een redelijk lange rij stond voor de coaster en er niets van schaduw was voorzien. Na een 5 tal minuten aan te schuiven kwam een van de medewerkers de rij af om te zeggen dat je met je ticket naar de kassa moest om een nummer te gaan halen en je pas 20 nummers voor de jouwe naar hun moest komen, dat vond ik persoonlijk een heel goed systeem, de nummers werken op een groot bord boven de kassa getoont waardoor je op je gemak op het terras eentje kon gaan drinken. Hadden we dat geweten hadden we de rugzak toch mee naar boven genomen, want daar zaten we dan met al ons geld en de gsm's in de rugzak zodat we deze onderwegen niet konden verliezen. Nu weten we wel waarom er voor de lift een bordje stond met de melding dat je je rugzak met de lift terug naar beneden kon sturen! Ze waren net bij nummer 1 en wij hadden 80 & 81. Al een geluk ging het nog goed vooruit en hebben we nog geen kwartier moeten wachten tegen dat het onze beurt was. De rit naar beneden was echt de max en was echt wel langer dan ik dacht. Er stonden signalisatie die melden wanneer het aangeraden was om af te remmen wat soms zeker niet overbodig was en je had ook nog eens een super uitzicht over de berg. Het was zijn €13,50 zeker meer dan waard. Achteraf bleek dat de baan wel 3,5 km was, je op sommige momenten 10 meter boven de grond reed & je tot een 0,5 km naar beneden ging, een ware beleving en must do als je er in de buurt bent.
filmpje alpine coaster volgt nog
Nadien zijn we nog wat gaan drinken aan de bar beneden aan de coaster en hebben we de bus genomen naar beneden waar de moto's geparkeerd stonden. Het was wel even wachten op die bus, hij was dan wel gratis, maar kwam maar op bepaalde tijdstippen en soms zat er tot 2 uur tussen. Al een geluk moesten wij slechts een half uur wachten. Eens beneden terug aangekomen stonden onze moto's al een geluk nog in de schaduw en konden we op ons gemak de motorkledij aandoen en terug vertrekken richting Kappl. Daar hebben we onze spullen in de kamer gedropt en zijn op het gemak te voet naar het dorp gegaan om iets te drinken met vrienden in het dorp en nadien in café Hubertus onze dag en verblijf af te sluiten met een overheerlijke Oostenrijkse Apfelstrudel & een ijsje voor we de valiezen gingen maken.
Deel 3: Door reis
Dag 9: Omleiding & miserie
Om 6h opstaan om ons klaar te maken voor een weer lange dag op de moto in de hitte. Het laatste in de valies gestopt en alles al op de moto geplaatst zodat we om 7h op het gemak konden gaan eten. Na een stevig ontbijt en afscheid te hebben genomen van Edeltraud & Hubert hebben we onze vesten aangetrokken, helmen gepakt en zijn we naar de volgende bestemming vertrokken.
Onze eerste tussenstop was rond 10h45 in Natters (Oostenrijk), de 2de stop was rond 12h42 in Brennero (Italië) net over de grens waardoor we nu al aan 7 landen zaten. Hier hebben we een korte middagpauze gehouden en hebben we veel mooie motors zien passeren. Doordat we in een ellenlange rij zaten achter een camion die niet kon doorrijden en door de vele mooie bochten niet voorbij konden steken hebben we rond 13h40 hebben we een noodstop gemaakt in Valdaora (Italië) op een plekje met schaduw. Want doordat het 27°C was was het niet echt aangenaam om traag te moeten rijden in de vlakke zon.
Toen we rond 15 uur in het Lesachtal waren werden we serieus omgeleid, doordat het er in oktober 2018 een hele zware storm was geweest van rukwinden tot 130 km/h is er een deel van de weg door omgewaaide bomen gewoon weg gevaagd. Aan de omleiding stonden lichten en het werd slechts om de 25 minuten 5 minuten groen. Al een geluk hing er onder de lichten een klok zodat je in het oog kon houden hoelang je nog had voor dat je terug op je moto of in de auto moest gaan zitten.
De baan van de omleiding was alles behalve ideaal. Een lange weg met redelijk wat bochten vol met grave. De eerste bocht lag ik al bijna tegen de berg. Met veel moeite en stress zijn we toch heelhuids en zonder te vallen de omleiding doorgekomen, maar het was wel overduidelijk dat dit absoluut niet een weg was die normaal genomen werd. Nadien hebben we nog een korte tussenstop gehouden in Kirchbach (Oostenrijk) om zowel de moto's als zelf bij te tanken en de laatste km'ers in te zetten.
Eens we in afritz am see aankwamen en in de juiste straat zaten zijn we moeten stoppen om te kijken welk hotel we geboekt hadden en waar het precies was. Aan een glascontainer was de baan redelijk recht konden we de moto's even parkeren om de GSM's te nemen en te kijken waar we moesten zijn. Toen we voor ons keken zagen we ineens hilarisch genoeg een tuinkabouter op een motor in de bosjes hangen, dit vonden we zo komisch dat we er een foto van moesten hebben, anders zou niemand ons geloven. Toen we het hotel opzochten bleek dit een motorhotel te zijn wat wel ideaal was voor ons aangezien deze in deze standaard in de GPS stond en dus gekend was en zeker parking zou hebben om de moto's veilig op te bergen. Eens we nog eens 8 km omhoog waren gereden kwamen we aan in het Blue mountain biker hotel. Langs de buitenkant leek het een gewoon hotel als een ander met gewoon een extra parking speciaal voor moto's, maar eens je binnen kwam was het een waar motorpaleis. Overal hingen foto's & schilderijen van moto's, in de gangen stonden kleine motortjes & als je in het restaurant gedeelte kwam stonden er moto's van alle formaten over de ruimte verspreid, net alsof je in een museum terecht kwam.
De uitbaters & het personeel was origineel nederlandstalig wat het voor ons een stuk aangenamer en makkelijker maakte om een conversatie te voeren. Bij de aankomst werden we heel vriendelijk ontvangen, ik had nog maar amper 2 woorden in mijn beste duits gezegd toen de uitbater direct op z'n plat nederlands vroeg of ik nederlandstalig was. We kregen de sleutel van de kamer en nog een woordje uitleg over het ontbijt. Eens we op de kamer geïnstalleerd waren zijn we beneden wat gaan drinken om te bekomen van een lang, vermoeide en veel te warme dag. Terwijl we aan het wachten waren op ons eten kwamen we ineens een bekende vriend tegen. De tuinkabouter op de motor die we 8 km geleden hadden gezien stond daar weer en erachter stond een boek met hem op de voorpagina. Toen we het boek opende lazen we dat de kabouter Harley noemde (jha, van Harley-Davidson natuurlijk) en dat hij met leden van MVC Boszicht Putbroek een halve wereldreis had gemaakt.
Toen de eigenaar met ons een praatje kwam maken viel het onderwerp natuurlijk op Harry en wist hij ons te vertellen dat het hun mascotte was. Vanaf dat je de grote baan verlaat zou je 10 Harrys moeten kunnen terugvinden die de weg naar het hotel aanduiden, dit ter vervanging van signalisatieborden omdat deze niet meer toegestaan zijn om te plaatsen. Helaas zijn er door de jaren heen al enkel gestolen door toeristen en jeugd en zijn er nog maar een stuk of 6 Harry's over.
Na een interessant gesprek en goed eten hebben we nog wat in de toeristen brochures gekeken. Ook hier kwam de uitbater direct te hulp. Hij gaf ons de interessantste foldertjes samen met de nodige. Zo konden we op de kamer op ons gemak alles nog eens bekijken en bedenken wat we morgen nu effectief zouden doen.
Dag 10: Villacher alpenstrasse x2
Om 9 uur hebben we ons naar een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet begeven om onze magen goed te bevoorraden voor we terug op de moto sprongen voor een ontspannend dagje naar de Villacher alpenstrasse. 16,5 km, 116 bochten, 7 haarspeldbochten en 11 parkings met een mooi uitzicht. Bovenaan de top staat een gezellig restaurant en kan je gaan wandelen tussen de dieren of op het gemak zonnen. Het grote voordeel was dat er aan elke stop speciaal voor motorrijders lokers waren voorzien voor motor kledij & helm in op te bergen en deze ook nog eens gratis was. Je moest enkel €1 hebben die je terug kreeg zodra je de sleutel terug draaide, deze lokers waren overdekt waardoor je kleren ook nog eens koel bleven wat wel aangenaam was in deze warme temperaturen. We hebben met het naar boven rijden enkel de eerste 2 stops gedaan omdat het veel te warm was om om de 500 m te stoppen om je kledij half uit te doen, foto's te nemen en te genieten van het zicht en dan weer door te gaan. Toen we boven waren was het al bijna 12h doordat we redelijk laat vertrokken waren en hebben besloten om ineens een grote middagpauze te pakken om een lekkere Oostenrijkse Leberknödel soep & een speckknödel soep te eten en een ijsje om terug te verfrissen. Nadien zijn we een klein stukje gaan wandelen om naar de dieren en de rare gesteentes te kijken.
Nadien hebben we onze kleren terug aangedaan en zijn we op het gemak naar beneden gereden en aan elke stop gestopt om eens te kijken wat er allemaal te zien was. We hebben zo mooie foto's kunnen trekken met de moto's maar ook mooie uitzichten gehad, zo was er een alpine garden die vol met bloemen stond en waar nog redelijk wat vlinders rondfladderen maar kon je ook de rode wand zien wat het gevolg was van een soort aardbeving in de bergen. Het was zeker de moeite waard. Toen we terug beneden aan de laatste stop waren hadden we nog wat tijd over en hebben we apart (met timing) naar boven gereden om te kijken wie er het vlotste was (ja natuurlijk heb ik weer maar eens verloren) en zijn we gezamenlijk op het gemak terug naar beneden gereden en terug naar het hotel gegaan.
Toen we aan de grote baan afsloegen zagen we bij het bord van blue mountain hotel al direct de eerste kabouter hangen en hebben we de kabouter zoektocht ingezet. Eens aangekomen in het hotel hadden we er een stuk of 6 geteld en hebben we ons rustig op de kamer gezet om wat tot rust te komen en al een klein beetje in te pakken. Nadien zijn we naar beneden gegaan om wat te drinken en te eten. Terwijl we op het eten aan het wachten waren kwam de bazin een praatje maken, en natuurlijk heb ik uit nieuwsgierigheid gevraagd hoe ze op het te gekke idee zijn gekomen om zover van huis een motor hotel te openen. Ze legde ons uit dat ze nog niet al te lang samen waren haar man werkloos was geworden en zij het werken voor een baas beu was. doordat een nonkel een hotel in frankrijk had wisten ze al een beetje wat het inhield en sprak het hen echt aan, maar frans was geen optie. Aangezien haar man in de regio al bekend was is hem ter oren gekomen dat er een groot blauw hotel op de top van een berg te koop stond en zijn zij ook direct gaan kijken. Ze waren nog niet al te lang samen toen ze het hotel kochten. Het begin was niet echt ideaal aangezien het midden in het hoogseizoen van de zomer was en ze zelfs de handdoeken niet wisten liggen. Toen ze een jaar later hun weg beter vonden kwam er ineens terug een uitdaging bij, want ze kregen er een zoontje bij.
Na een lekkere maaltijd zijn we direct naar de kamers gegaan want alles moest nog ingepakt worden en morgen werd het nog een lange lange dag. Tegen dat we gepakt en gezakt waren was het snel 23h en dus hoog tijd voor te gaan slapen.
Deel 4: Terug reis
Dag 11: To hot for you
Ontbijten ging pas vanaf 8h dus hebben we eerst onze valiezen en al onze spullen gepakt en aan de moto's geplaatst voor we gingen ontbijten. Tijdens het ontbijt hebben we al afgerekend zodat we na het eten direct onze reis naar huis konden beginnen en rond 9h waren we dan eindelijk kunnen vertrekken. Onze eerste stop was rond 11h op een stukje grind naast de baan in Untertauern (Oostenrijk) om toch maar in de schaduw te kunnen zijn want het was weeral 24°C.
De tweede stop was rond 14h15 in Traunstein (Duitsland) voor middagpauze, ondertussen was het al een smeltende 32°C. De derde stop was rond 15h15 was het nog steeds even warm en hebben we een noodstop moeten maken in Augsburg (Duitsland) omdat we het niet meer konden houden van de warmte en veel te veel pijn hadden aan ons achterwerk. Hier was enkel een WC en niets van winkel of dergelijke dus hebben we uit noodzaak een flesje gevuld met kraantjeswater van op de WC's in de hoop geen maagklachten te krijgen. We waren er niet op voorzien om op zo'n lange afstand geen enkel naftstation tegen te komen. Rond 18h kwamen we in Alb-Donau-Kreis (Duitsland) eindelijk een stop tegen met tankstation en shop voor verfrissing. Aangezien hier ook een MCDonald's was en we aan het sterven waren van honger & dorst hebben we hier ineens ons avondmaal gegeten. Rond 19h30 en na 591 km kwamen we eindelijk aan in het hotel helemaal bezweet en oververhit aangezien het nog steeds 34°C was om dan te horen dat er geen airco is in het hotel en we op het bovenste verdiep (5de verdieping) sliepen. Kwam er ook nog is bij dat we op een ondergrondse parking waar eigenlijk iedereen gewoon kon oprijden €9,50 moesten bijbetalen per parkeervak. Al een geluk dat we met 2 op 1 parkeervak stonden dat we het niet ineens x2 moesten doen want aangezien er een grote storm/regenbui voorspeld was was buitenzetten niet echt een optie. Toen we de kamer binnen kwamen vielen we bijna omver van de warmte, in de gang was het frisser dan op de kamer. Voor het raam open te zetten moesten we eerst een handdoek pakken omdat het raam ook oververhit was. Zelfs de WC bril die tegen de koelere gang stond en afgezonderd was was gloeiend heet. Nadat we eten zijn gaan halen in de Aldi om de hoek hebben we een verfrissende douche genomen en een poging tot slapen gedaan wat met deze temperaturen en dan ook nog eens een slecht bed niet makkelijk was.
Dag 12: Its a raining day
De dag nadien nadat we onze spullen hadden gepakt en waren uitgecheckt zijn we eerst langs de Lidl gepasseerd voor eten voor de rest van de dag door te komen. Vandaag gingen we puur snelweg doen omdat het heel het weekend ging regen hebben we de reis een dag ingekort en zijn we recht naar huis gegaan i.p.v. eerst nog eens in de ardennen te overnachten in de hoop de regen voor te blijven. We zijn onderwegen slecht 2 keer gestopt. rond 10h om ons ontbijt op te eten en rond 13h voor ons middageten. Tot aan de brusselse ring hebben we geluk gehad met het weer. Hier en daar wat miezer, maar tegen dat we dat door hadden waren we al terug aan het opdrogen. Toen we bijna aan de ring van brussel waren hebben we minder geluk gehad. regen, regen en nog eens regen. Alles behalve aangenaam om te rijden en dan was het zoals gewoonlijk op de ring in Brussel ook nog eens fille, al een geluk dat het geen te hevige regen was waardoor we redelijk vlot door de fille konden filteren. Rond 15h45 kwamen we dan eindelijk thuis aan helemaal doorweekt. Mijn schoenen waren waterdicht maar doordat we onze regenwerende onderkledij niet mee hadden ging de regen gewoon via boven in mijn schoen. Mijn kleren onder mijn motorkledij waren gewoonweg doorweekt en uit mijn schoenen kwam letterlijk een mini waterval. Mijn vriend had meer geluk, doordat hij een tijd geleden zijn kledij langs de buitenkant had ingespoten waren enkel zijn oksels en kruis een beetje nat. (de gelukzak) Nadien zijn we om op te warmen en de vakantie officieel af te sluiten (ja weeral) naar de MCDonald's geweest.
besluit
Voor een eerste motorvakantie te doen zonder enige ervaring is alles nog redelijk vlot gelopen (mede dankzij de goede voorbereiding). We hebben altijd goed tot heet weer gehad maar desondanks toch ook een klein beetje regen gezien. Het is een vakantie om zeker over te doen maar dan de km'ers beter verdelen dat je niet de laatste 2 dagen ineens super veel km'ers moet afleggen. Volgende keer nemen we onze regenwerende onderkledij wel mee (want je weet maar nooit!) en kijken we voor de regio's beter te leren kennen. Ons zien ze in Oostenrijk gegarandeerd terug.
blogster: Lotts.G
auto correct: Sven VDB