Mobo rondrit

voorgeschiedenis

MoBo vakantie is een vakantie voor mensen met een beperking die ondertussen al 55 jaar bestaat. Vroeger was dit 3 weken, een 15 jaar geleden is dat naar 2 weken gegaan en de dag van vandaag duurt de vakantie slecht 1 week. De persoon die het nu organiseert doet de vakanties al 11 jaar en kan zich zolang zij het zich herinnert de rondrit al herinneren. Vroeger was de rondrit op t eind van de vakantie, maar doordat de vakantie begon en eindigde op een vrijdag was het dit jaar in het begin van de vakantie.

Uit het oog van Wouter

In 1999 begon Wouter zijn eerste mobo vakantie op vraag van een goede vriend die toen het secretariaatswerk van mobo opvolgde. Toen was het kamp nog in het militair domein in Lombardsijde en duurde 3 weken. Als afsluiter van de vakantie was toen een motor rondrit naar de 'Blekke pot', een door & door bikercafé in een oude hoeve in Keiem. De motorrijders vertrokken er apart of in groepjes en moesten er min of meer zelf de weg uitpluizen. Wouter had toen al plannen om zijn motorrijbewijs te halen, maar dat was er toen nog niet van gekomen.

2000 was zijn 2de kamp, ditmaal had hij zijn Rijbewijs al in handen, (wat ook zijn enige rijbewijs was) al was het onwennig omdat het de eerste maal was dat hij iemand achterop nam deed hij toch mee met de rondrit op het einde van de vakantie.

2001 & 2002 waren Wouter's laatste kampen als begeleider en werd hem gevraagd om de motor rondrit te trekken, dus moest hij de bikers aanschrijven (toen gebeurde dit nog per brief) en de route vastleggen. Vanaf toen zijn we ook in 1 groep beginnen rijden i.p.v. in aparte groepjes. Samen vertrekken en aankomen en de ambulance als afsluiter van de groep. Aangezien de "Blekke pot" er toen mee ophield is het Kakelend kippenmuseum de nieuwe locatie geworden voor de middagpauze.

In 2004 bestond MoBo vakanties 40 jaar. en in 2012 verhuisde het kamp naar een nieuwe locatie aangezien het militaire domein niet langer vakantie groepen ontvangde en is de locatie uitgeweken naar Leupegem (Oudenaarde). Met behulp van lokale motorrijders hebben we toen een nieuwe route in elkaar kunnen steken, dit was echter een lus om opnieuw op de kamplocatie aan te komen voor de lunch en animatie.

In 2017 zijn we teruggekeerd naar Nieuwpoort en hebben we de originele route naar het kippenmuseum terug ingepikt. Deze route is echter voor 95% gelijk aan de allereerste route toen we nog op het militair domein zaten.

De start

Toen we er aankwamen werden we heel goed onthaald. Op straat stonden er een paar begeleider aan de kant van de straat zodat je wist waar je moest inrijden. Zodra je op de parking aankwam stonden ze je ook al op te wachten voor een tas koffie of chocomelk. Nadat iedereen aangekomen was mochten de gastjes buiten bij een motor gaan staan waar ze graag achterop zouden willen zitten, maar natuurlijk besliste de motard zelf of hij/zij achterop mocht of niet. Zo heb ik een begeleider achterop genomen i.p.v. een gastje omdat het voor mij nog maar de 2de keer was dat ik iemand achterop nam en het niet volledig vertrouwde. De rondrit zelf was echter wel de moeite waard, vooral boere binnenbaantjes gedaan die een mooi zicht opleverde en dat op een goed tempo dat iedereen kon volgen maar we ook niet mega traag gingen. Doordat we een paar wegkapiteinen hadden hebben we als 1 groep kunnen blijven en heb we niet echt moeten wachten op achterblijvers.

Het kippenmuseum

Voor het middageten zijn we gestopt in het kakelende kippenmuseum in diksmuide. Hier hebben we een heerlijke zelf samen te stellen koude schotel gegeten. Tijdens het eten was er muziek en regen voorzien, al een geluk was het maar miezer en was het na enkele minuten terug opgeklaard. Toen iedereen klaar was met eten werd de karaoke in gang gezet. Er werd veel gezongen en ambiance gemaakt en zo was het al snel tijd om door te gaan.

Back home

Op de terugweg hebben we bijna constant naast de Ijzel gereden. Het was een super rustige en mooie route waar we ook eens een beetje konden doorrijden. Uiteindelijk zijn we terug aangekomen bij hun verblijfplaats in nieuwpoort en hebben daar nog wat staan tetteren met de begeleiding en andere motards. Uiteindelijk zijn we als een van de laatste vertrokken en uitgezwaaid door de gastjes. Een rit om nooit te vergeten en eentje die we vanaf nu jaarlijks op onze agenda gaan zetten!

Blogster: Lotts.G